Odmiana nazwiska - Norko
Zobacz też odmianę slowa NORKO
Odmiana przez przypadki nazwiska norko:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - norko |
|---|
| Mianownik (kto?) : Norko |
| To jest Jan Norko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Norki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Norki. |
| Celownik (komu?) : Norce |
| Janowi Norce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Norkę |
| Nikt tam nie widział Jana Norkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Norką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Norką. |
| Miejscownik (o kim?) : Norce |
| Nie rozmawiamy o Janie Norce. |
| Wołacz (o!): Norko |
| Mój drogi Janie Norko. |
Nazwisko kobiety (pani) - norkoNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Norko |
| Autorką artykułu jest Ewa Norko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Norko |
| Udałem się po poradę do Ewy Norko. |
| Celownik (komu?) : Norko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Norko. |
| Biernik (kogo?) : Norko |
| Wszyscy lubią Ewę Norko. |
| Narzędnik (z kim?) : Norko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Norko. |
| Miejscownik (o kim?) : Norko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Norko. |
| Wołacz (o!): Norko |
| Mylisz się Ewo Norko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - norkoRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Norkowie, depr. Norki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Norkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Norków |
| Sprawa Ewy i Jana Norków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Norkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Norkom. |
| Biernik (kogo?) : Norków |
| Ewę i Jana Norków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Norkami |
| Z Ewą i Janem Norkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Norkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Norkach. |
| Wołacz (o!): Norkowie, depr. Norki |
| Ewo i Janie Norkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - norkoNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Norko |
| To są siostry Ewa i Magda Norko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Norko |
| Przed domem Ewy i Magdy Norko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Norko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Norko. |
| Biernik (kogo?) : Norko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Norko. |
| Narzędnik (z kim?) : Norko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Norko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Norko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Norko. |
| Wołacz (o!): Norko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Norko! |
Wszystkie odmiany nazwiska norko:
Norko, Norki, Norce, Norkę, Norką, Norkowie, Norków, Norkom, Norkami, Norkach,Zobacz nazwiska podobne do norko:
NOREK, NORAS, NORKOWSKA, NORMANTOWICZ, NORKIEWICZ, NORBERCIAK, NORMAN, NOREMBERG, NOROWSKA, NORWA, NORYS, NORBERCZYK, NORYMBERCZYK, NORBERT, NOREJKO,
Zobacz podział na sylaby słowa norko
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
norko
Zobacz anagramy i słowa z liter - norko
Wybrane słowo