Odmiana imienia - Artur
Zobacz też odmianę slowa ARTUR
Odmiana przez przypadki imienia Artur:
| liczba pojedyncza | |
Mianownik (kto?) | |
| To jest Artur. Artur lubi długie spacery. | |
Dopełniacz (kogo?) | |
| Idę w odwiedziny do Artura. Urodziny Artura były huczne. |
|
Celownik (komu?) | |
| Przyglądam się Arturowi. Arturowi nie podobają się nowe buty. |
|
Biernik (kogo?) | |
| Do tego zadania wybrano Artura. Rozpoznałem Artura na zdjęciach. |
|
Narzędnik (z kim? kim?) | |
| W naszej szkole Arturem nazywają każdą mądrą osobę. Idę z Arturem do kina. |
|
Miejscownik (o kim?) | |
| Wciąż myślę o Arturze. Przy Arturze czuję się bezpiecznie. |
|
Wołacz | |
| Wysłuchaj mnie Arturze! Arturze, wynieś śmieci! |
|
| liczba mnoga | ||||
Mianownik (kto?) | ||||
| To są Arturowie. Arturowie mają świetne charaktery. | ||||
Dopełniacz (kogo?) | ||||
| Na spotkaniu zabrakło dwóch Arturów. Historia zna wielu bohaterskich Arturów. | ||||
Celownik (komu?) | ||||
| Wszystkim Arturom zaśpiewano "Sto lat". Tylko Arturom udało się zdobyć taką wiedzę. | ||||
Biernik (kogo?) | ||||
| O kradzież obwiniono nieobecnych Arturów. Odwiedziłem wczoraj dwóch Arturów. | ||||
Narzędnik (z kim?) | ||||
| Z Arturami jest najlepsza zabawa. Na wycieczce byliśmy razem z Arturami. | ||||
Miejscownik (o kim?) | ||||
| O Arturach krążą legendy. Na Arturach można zawsze polegać. | ||||
Wołacz | ||||
| Przepraszam was, moi drodzy Arturowie! Arturowie, przywołuję was do porządku! | ||||
Wszystkie odmiany imienia Artur:
Artur, Artura, Arturowi, Artura, Arturem, Arturze, Arturze, Arturowie, Arturów, Arturom, Arturów, Arturami, Arturach, Arturowie,
Zobacz podział na sylaby słowa Artur
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
Artur
Zobacz anagramy i słowa z liter - Artur