Odmiana imienia - KUBA
Zobacz też odmianę slowa KUBA
Zobacz też odmianę nazwiska KUBA
Zobacz też odmianę miejscowosci KUBA
Odmiana przez przypadki imienia KUBA:
| liczba pojedyncza | |
Mianownik (kto?) | |
| To jest Kuba. Kuba lubi długie spacery. | |
Dopełniacz (kogo?) | |
| Idę w odwiedziny do Kuby. Urodziny Kuby były huczne. |
|
Celownik (komu?) | |
| Przyglądam się Kubie. Kubie nie podobają się nowe buty. |
|
Biernik (kogo?) | |
| Do tego zadania wybrano Kubę. Rozpoznałem Kubę na zdjęciach. |
|
Narzędnik (z kim? kim?) | |
| W naszej szkole Kubą nazywają każdą mądrą osobę. Idę z Kubą do kina. |
|
Miejscownik (o kim?) | |
| Wciąż myślę o Kubie. Przy Kubie czuję się bezpiecznie. |
|
Wołacz | |
| Wysłuchaj mnie Kubo! Kubo, wynieś śmieci! |
|
| liczba mnoga | ||||
Mianownik (kto?) | ||||
| To są Kubowie. Kubowie mają świetne charaktery. | ||||
Dopełniacz (kogo?) | ||||
| Na spotkaniu zabrakło dwóch Kubów. Historia zna wielu bohaterskich Kubów. | ||||
Celownik (komu?) | ||||
| Wszystkim Kubom zaśpiewano "Sto lat". Tylko Kubom udało się zdobyć taką wiedzę. | ||||
Biernik (kogo?) | ||||
| O kradzież obwiniono nieobecnych Kubów. Odwiedziłem wczoraj dwóch Kubów. | ||||
Narzędnik (z kim?) | ||||
| Z Kubami jest najlepsza zabawa. Na wycieczce byliśmy razem z Kubami. | ||||
Miejscownik (o kim?) | ||||
| O Kubach krążą legendy. Na Kubach można zawsze polegać. | ||||
Wołacz | ||||
| Przepraszam was, moi drodzy Kubowie! Kubowie, przywołuję was do porządku! | ||||
Wszystkie odmiany imienia KUBA:
Kuba, Kuby, Kubie, Kubę, Kubą, Kubie, Kubo, Kubowie, Kubów, Kubom, Kubów, Kubami, Kubach, Kubowie,
Zobacz podział na sylaby słowa KUBA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
KUBA
Zobacz anagramy i słowa z liter - KUBA