Dubryk

mieszkańcy:

odmiany:

Dubryk, Dubryka, Dubrykowi, Dubryk, Dubrykiem, Dubryku, Dubryku, ...

Mieszkańcy
Mieszkaniec Dubryka (on) : dubryczanin
Wśród zwycięzców znalazł się dubryczanin.
Mieszkanka Dubryka (ona) : dubryczanka
Nasza rodowita dubryczanka dokonała niemożliwego. Piękna dubryczanka zrobiła sesję zdjęciową do kalendarza.
Mieszkańcy Dubryka (oni) : dubryczanie
W wyborach zagłosowali prawie wszyscy dubryczanie. Tylko starzy dubryczanie znają tę historię.

Mieszkaniec Dubryka (on) : dubryczanin

Wśród zwycięzców znalazł się dubryczanin.

Mieszkanka Dubryka (ona) : dubryczanka

Nasza rodowita dubryczanka dokonała niemożliwego.
Piękna dubryczanka zrobiła sesję zdjęciową do kalendarza.

Mieszkańcy Dubryka (oni) : dubryczanie

W wyborach zagłosowali prawie wszyscy dubryczanie.
Tylko starzy dubryczanie znają tę historię.

Mianownik (co?) : Dubryk
To jest mój Dubryk. Nasz Dubryk jest piękny.
Dopełniacz (czego?) : Dubryka
Jadę do mojego Dubryka. Do naszego Dubryka jest długa droga.
Celownik (czemu?) : Dubrykowi
Zrobiłem piękne zdjęcia mojemu Dubrykowi. Widziałem wystawę poświęconą naszemu Dubrykowi.
Biernik (co?) : Dubryk
Wszyscy podziwiają mój Dubryk. Niedługo odwiedzimy nasz Dubryk.
Narzędnik (z czym?) : Dubrykiem
Bardzo tęsknię za moim Dubrykiem. Przed naszym Dubrykiem jest świetlana przyszłość.
Miejscownik (o czym?) : Dubryku
Często opowiadam o moim Dubryku. Poznaliśmy nowe fakty o naszym Dubryku.
Wołacz (o!): Dubryku
Mój piękny Dubryku! Sto lat, nasz ukochany Dubryku!