Nazwisko mężczyzny (pan) - CZARKO |
---|
Mianownik (kto?) : Czarko |
To jest Jan Czarko. |
Dopełniacz (kogo?) : Czarki |
Na spotkaniu zabrakło Jana Czarki. |
Celownik (komu?) : Czarce |
Janowi Czarce dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Czarkę |
Nikt tam nie widział Jana Czarkę. |
Narzędnik (z kim?) : Czarką |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Czarką. |
Miejscownik (o kim?) : Czarce |
Nie rozmawiamy o Janie Czarce. |
Wołacz (o!): Czarko |
Mój drogi Janie Czarko. |
Nazwisko kobiety (pani) - CZARKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Czarko |
Autorką artykułu jest Ewa Czarko. |
Dopełniacz (kogo?) : Czarko |
Udałem się po poradę do Ewy Czarko. |
Celownik (komu?) : Czarko |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Czarko. |
Biernik (kogo?) : Czarko |
Wszyscy lubią Ewę Czarko. |
Narzędnik (z kim?) : Czarko |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Czarko. |
Miejscownik (o kim?) : Czarko |
Koleżanki plotkowały o Ewie Czarko. |
Wołacz (o!): Czarko |
Mylisz się Ewo Czarko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - CZARKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
---|
Mianownik (kto?) : Czarkowie, depr. Czarki |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Czarkowie. |
Dopełniacz (kogo?) : Czarków |
Sprawa Ewy i Jana Czarków nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Czarkom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Czarkom. |
Biernik (kogo?) : Czarków |
Ewę i Jana Czarków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Czarkami |
Z Ewą i Janem Czarkami mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Czarkach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Czarkach. |
Wołacz (o!): Czarkowie, depr. Czarki |
Ewo i Janie Czarkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - CZARKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Czarko |
To są siostry Ewa i Magda Czarko. |
Dopełniacz (kogo?) : Czarko |
Przed domem Ewy i Magdy Czarko doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Czarko |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Czarko. |
Biernik (kogo?) : Czarko |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Czarko. |
Narzędnik (z kim?) : Czarko |
Wywiad z Ewą i Magdą Czarko był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Czarko |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Czarko. |
Wołacz (o!): Czarko |
Dzień dobry Ewo i Magdo Czarko! |
Zobacz podział na sylaby słowa CZARKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa CZARKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - CZARKO
Wybrane słowoekspertrzeczownikrodzaj:
męski osobowyodmiany:
eksperci, ekspercie, eksperta, ekspertach, ekspertami, ekspertem, ekspertom, ekspertów, eksperty, ,...
eOdmiany.pl ©2024