Odmiana nazwiska - CZURO
Odmiana przez przypadki nazwiska CZURO:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - CZURO |
|---|
| Mianownik (kto?) : Czuro |
| To jest Jan Czuro. |
| Dopełniacz (kogo?) : Czury |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Czury. |
| Celownik (komu?) : Czurze |
| Janowi Czurze dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Czurę |
| Nikt tam nie widział Jana Czurę. |
| Narzędnik (z kim?) : Czurą |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Czurą. |
| Miejscownik (o kim?) : Czurze |
| Nie rozmawiamy o Janie Czurze. |
| Wołacz (o!): Czuro |
| Mój drogi Janie Czuro. |
Nazwisko kobiety (pani) - CZURONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Czuro |
| Autorką artykułu jest Ewa Czuro. |
| Dopełniacz (kogo?) : Czuro |
| Udałem się po poradę do Ewy Czuro. |
| Celownik (komu?) : Czuro |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Czuro. |
| Biernik (kogo?) : Czuro |
| Wszyscy lubią Ewę Czuro. |
| Narzędnik (z kim?) : Czuro |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Czuro. |
| Miejscownik (o kim?) : Czuro |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Czuro. |
| Wołacz (o!): Czuro |
| Mylisz się Ewo Czuro! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - CZURORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Czurowie, depr. Czury |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Czurowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Czurów |
| Sprawa Ewy i Jana Czurów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Czurom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Czurom. |
| Biernik (kogo?) : Czurów |
| Ewę i Jana Czurów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Czurami |
| Z Ewą i Janem Czurami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Czurach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Czurach. |
| Wołacz (o!): Czurowie, depr. Czury |
| Ewo i Janie Czurowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - CZURONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Czuro |
| To są siostry Ewa i Magda Czuro. |
| Dopełniacz (kogo?) : Czuro |
| Przed domem Ewy i Magdy Czuro doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Czuro |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Czuro. |
| Biernik (kogo?) : Czuro |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Czuro. |
| Narzędnik (z kim?) : Czuro |
| Wywiad z Ewą i Magdą Czuro był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Czuro |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Czuro. |
| Wołacz (o!): Czuro |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Czuro! |
Wszystkie odmiany nazwiska CZURO:
Czuro, Czury, Czurze, Czurę, Czurą, Czurowie, Czurów, Czurom, Czurami, Czurach,Zobacz nazwiska podobne do CZURO:
CZUBA, CZUBAK, CZUPRYŃSKA, CZUB, CZUBEK, CZUPRYNIAK, CZUBIŃSKA, CZUPRYNA, CZUBACKA, CZUPRYN, CZUBASZEK, CZURA, CZUBKOWSKA, CZUBAJ, CZUJ,
Zobacz podział na sylaby słowa CZURO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
CZURO
Zobacz anagramy i słowa z liter - CZURO
Wybrane słowo