Odmiana nazwiska - FINDURA
Odmiana przez przypadki nazwiska FINDURA:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - FINDURANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Findura |
| To jest Jan Findura. |
| Dopełniacz (kogo?) : Findury |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Findury. |
| Celownik (komu?) : Findurze |
| Janowi Findurze dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Findurę |
| Nikt tam nie widział Jana Findurę. |
| Narzędnik (z kim?) : Findurą |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Findurą. |
| Miejscownik (o kim?) : Findurze |
| Nie rozmawiamy o Janie Findurze. |
| Wołacz (o!): Finduro |
| Mój drogi Janie Finduro. |
Nazwisko kobiety (pani) - FINDURA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Findura |
| Autorką artykułu jest Ewa Findura. |
| Dopełniacz (kogo?) : Findury |
| Udałem się po poradę do Ewy Findury. |
| Celownik (komu?) : Findurze |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Findurze. |
| Biernik (kogo?) : Findurę |
| Wszyscy lubią Ewę Findurę. |
| Narzędnik (z kim?) : Findurą |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Findurą. |
| Miejscownik (o kim?) : Findurze |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Findurze. |
| Wołacz (o!): Finduro |
| Mylisz się Ewo Finduro! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - FINDURARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Findurowie, depr. Findury |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Findurowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Findurów |
| Sprawa Ewy i Jana Findurów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Findurom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Findurom. |
| Biernik (kogo?) : Findurów |
| Ewę i Jana Findurów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Findurami |
| Z Ewą i Janem Findurami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Findurach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Findurach. |
| Wołacz (o!): Findurowie, depr. Findury |
| Ewo i Janie Findurowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - FINDURA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Findury |
| To są siostry Ewa i Magda Findury. |
| Dopełniacz (kogo?) : Findur |
| Przed domem Ewy i Magdy Findur doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Findurom |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Findurom. |
| Biernik (kogo?) : Findury |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Findury. |
| Narzędnik (z kim?) : Findurami |
| Wywiad z Ewą i Magdą Findurami był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Findurach |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Findurach. |
| Wołacz (o!): Findury |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Findury! |
Wszystkie odmiany nazwiska FINDURA:
Findura, Findury, Findurze, Findurę, Findurą, Finduro, Findurowie, Findurów, Findurom, Findurami, Findurach, Findur,
Zobacz podział na sylaby słowa FINDURA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
FINDURA
Zobacz anagramy i słowa z liter - FINDURA
Wybrane słowobotanikrzeczownikrodzaj:
męski osobowyodmiany:
botanikom, botanikami, botanikach, botanika, botanikowi, botanikiem, botaniku, botanicy, botaniki, botaników, ,...