Nazwisko mężczyzny (pan) - FRANCKANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
---|
Mianownik (kto?) : Francka |
To jest Jan Francka. |
Dopełniacz (kogo?) : Francki |
Na spotkaniu zabrakło Jana Francki. |
Celownik (komu?) : Francce |
Janowi Francce dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Franckę |
Nikt tam nie widział Jana Franckę. |
Narzędnik (z kim?) : Francką |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Francką. |
Miejscownik (o kim?) : Francce |
Nie rozmawiamy o Janie Francce. |
Wołacz (o!): Francko |
Mój drogi Janie Francko. |
Nazwisko kobiety (pani) - FRANCKA |
---|
Mianownik (kto?) : Francka |
Autorką artykułu jest Ewa Francka. |
Dopełniacz (kogo?) : Francki, Franckiej, |
Udałem się po poradę do Ewy Francki. |
Celownik (komu?) : Francce, Franckiej, |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Francce. |
Biernik (kogo?) : Franckę, Francką, |
Wszyscy lubią Ewę Franckę. |
Narzędnik (z kim?) : Francką |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Francką. |
Miejscownik (o kim?) : Francce, Franckiej, |
Koleżanki plotkowały o Ewie Francce. |
Wołacz (o!): Francko, , Francka, |
Mylisz się Ewo Francko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - FRANCKARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
---|
Mianownik (kto?) : Franckowie, depr. Francki |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Franckowie. |
Dopełniacz (kogo?) : Francków |
Sprawa Ewy i Jana Francków nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Franckom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Franckom. |
Biernik (kogo?) : Francków |
Ewę i Jana Francków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Franckami |
Z Ewą i Janem Franckami mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Franckach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Franckach. |
Wołacz (o!): Franckowie, depr. Francki |
Ewo i Janie Franckowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - FRANCKA |
---|
Mianownik (kto?) : Francki, Franckie, |
To są siostry Ewa i Magda Francki. |
Dopełniacz (kogo?) : Francek, Franckich, |
Przed domem Ewy i Magdy Francek doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Franckom, Franckim, |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Franckom. |
Biernik (kogo?) : Francki, Franckie, |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Francki. |
Narzędnik (z kim?) : Franckami, Franckimi, |
Wywiad z Ewą i Magdą Franckami był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Franckach, Franckich, |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Franckach. |
Wołacz (o!): Francki, Franckie, |
Dzień dobry Ewo i Magdo Francki! |
Zobacz podział na sylaby słowa FRANCKA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa FRANCKA
Zobacz anagramy i słowa z liter - FRANCKA
Wybrane słowotrafićczasownik dokonanyodmiany:
trafże, trafmyż, trafmy, trafiwszy, trafisz, trafionymi, trafionym, trafionych, trafiono, trafionemu, trafionej, ,...
eOdmiany.pl ©2024