Odmiana nazwiska - JANTURA
Odmiana przez przypadki nazwiska JANTURA:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - JANTURANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Jantura |
| To jest Jan Jantura. |
| Dopełniacz (kogo?) : Jantury |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Jantury. |
| Celownik (komu?) : Janturze |
| Janowi Janturze dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Janturę |
| Nikt tam nie widział Jana Janturę. |
| Narzędnik (z kim?) : Janturą |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Janturą. |
| Miejscownik (o kim?) : Janturze |
| Nie rozmawiamy o Janie Janturze. |
| Wołacz (o!): Janturo |
| Mój drogi Janie Janturo. |
Nazwisko kobiety (pani) - JANTURA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Jantura |
| Autorką artykułu jest Ewa Jantura. |
| Dopełniacz (kogo?) : Jantury |
| Udałem się po poradę do Ewy Jantury. |
| Celownik (komu?) : Janturze |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Janturze. |
| Biernik (kogo?) : Janturę |
| Wszyscy lubią Ewę Janturę. |
| Narzędnik (z kim?) : Janturą |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Janturą. |
| Miejscownik (o kim?) : Janturze |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Janturze. |
| Wołacz (o!): Janturo |
| Mylisz się Ewo Janturo! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - JANTURARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Janturowie, depr. Jantury |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Janturowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Janturów |
| Sprawa Ewy i Jana Janturów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Janturom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Janturom. |
| Biernik (kogo?) : Janturów |
| Ewę i Jana Janturów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Janturami |
| Z Ewą i Janem Janturami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Janturach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Janturach. |
| Wołacz (o!): Janturowie, depr. Jantury |
| Ewo i Janie Janturowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - JANTURA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Jantury |
| To są siostry Ewa i Magda Jantury. |
| Dopełniacz (kogo?) : Jantur |
| Przed domem Ewy i Magdy Jantur doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Janturom |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Janturom. |
| Biernik (kogo?) : Jantury |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Jantury. |
| Narzędnik (z kim?) : Janturami |
| Wywiad z Ewą i Magdą Janturami był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Janturach |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Janturach. |
| Wołacz (o!): Jantury |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Jantury! |
Wszystkie odmiany nazwiska JANTURA:
Jantura, Jantury, Janturze, Janturę, Janturą, Janturo, Janturowie, Janturów, Janturom, Janturami, Janturach, Jantur,
Zobacz podział na sylaby słowa JANTURA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
JANTURA
Zobacz anagramy i słowa z liter - JANTURA