Odmiana nazwiska - Junko
Odmiana przez przypadki nazwiska Junko:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - Junko |
|---|
| Mianownik (kto?) : Junko |
| To jest Jan Junko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Junki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Junki. |
| Celownik (komu?) : Junce |
| Janowi Junce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Junkę |
| Nikt tam nie widział Jana Junkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Junką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Junką. |
| Miejscownik (o kim?) : Junce |
| Nie rozmawiamy o Janie Junce. |
| Wołacz (o!): Junko |
| Mój drogi Janie Junko. |
Nazwisko kobiety (pani) - JunkoNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Junko |
| Autorką artykułu jest Ewa Junko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Junko |
| Udałem się po poradę do Ewy Junko. |
| Celownik (komu?) : Junko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Junko. |
| Biernik (kogo?) : Junko |
| Wszyscy lubią Ewę Junko. |
| Narzędnik (z kim?) : Junko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Junko. |
| Miejscownik (o kim?) : Junko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Junko. |
| Wołacz (o!): Junko |
| Mylisz się Ewo Junko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - JunkoRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Junkowie, depr. Junki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Junkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Junków |
| Sprawa Ewy i Jana Junków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Junkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Junkom. |
| Biernik (kogo?) : Junków |
| Ewę i Jana Junków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Junkami |
| Z Ewą i Janem Junkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Junkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Junkach. |
| Wołacz (o!): Junkowie, depr. Junki |
| Ewo i Janie Junkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - JunkoNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Junko |
| To są siostry Ewa i Magda Junko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Junko |
| Przed domem Ewy i Magdy Junko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Junko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Junko. |
| Biernik (kogo?) : Junko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Junko. |
| Narzędnik (z kim?) : Junko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Junko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Junko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Junko. |
| Wołacz (o!): Junko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Junko! |
Wszystkie odmiany nazwiska Junko:
Junko, Junki, Junce, Junkę, Junką, Junkowie, Junków, Junkom, Junkami, Junkach,Zobacz nazwiska podobne do Junko:
JUNG, JUNIK, JUNAK, JUNIEWICZ, JUNKIERT, JUNKA, JUNCEWICZ, JUNGIEWICZ, JUNKER, JUNGOWSKA, JUNKIEWICZ, JUNGER, JUNDZIŁŁ, JUNATOWSKA, JUNCZYK,
Zobacz podział na sylaby słowa Junko
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
Junko
Zobacz anagramy i słowa z liter - Junko
Wybrane słowozachwytrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
zachwytu, zachwytów, zachwytowi, zachwytom, zachwytem, zachwytami, zachwytach, zachwycie, ,...