Odmiana nazwiska - MIENTURKA
Odmiana przez przypadki nazwiska MIENTURKA:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - MIENTURKANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mienturka |
| To jest Jan Mienturka. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mienturki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Mienturki. |
| Celownik (komu?) : Mienturce |
| Janowi Mienturce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Mienturkę |
| Nikt tam nie widział Jana Mienturkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Mienturką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Mienturką. |
| Miejscownik (o kim?) : Mienturce |
| Nie rozmawiamy o Janie Mienturce. |
| Wołacz (o!): Mienturko |
| Mój drogi Janie Mienturko. |
Nazwisko kobiety (pani) - MIENTURKA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mienturka |
| Autorką artykułu jest Ewa Mienturka. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mienturki |
| Udałem się po poradę do Ewy Mienturki. |
| Celownik (komu?) : Mienturce |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Mienturce. |
| Biernik (kogo?) : Mienturkę |
| Wszyscy lubią Ewę Mienturkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Mienturką |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Mienturką. |
| Miejscownik (o kim?) : Mienturce |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Mienturce. |
| Wołacz (o!): Mienturko |
| Mylisz się Ewo Mienturko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - MIENTURKARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mienturkowie, depr. Mienturki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Mienturkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mienturków |
| Sprawa Ewy i Jana Mienturków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Mienturkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Mienturkom. |
| Biernik (kogo?) : Mienturków |
| Ewę i Jana Mienturków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Mienturkami |
| Z Ewą i Janem Mienturkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Mienturkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Mienturkach. |
| Wołacz (o!): Mienturkowie, depr. Mienturki |
| Ewo i Janie Mienturkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - MIENTURKA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mienturki |
| To są siostry Ewa i Magda Mienturki. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mienturek |
| Przed domem Ewy i Magdy Mienturek doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Mienturkom |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Mienturkom. |
| Biernik (kogo?) : Mienturki |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Mienturki. |
| Narzędnik (z kim?) : Mienturkami |
| Wywiad z Ewą i Magdą Mienturkami był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Mienturkach |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Mienturkach. |
| Wołacz (o!): Mienturki |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Mienturki! |
Wszystkie odmiany nazwiska MIENTURKA:
Mienturka, Mienturki, Mienturce, Mienturkę, Mienturką, Mienturko, Mienturkowie, Mienturków, Mienturkom, Mienturkami, Mienturkach, Mienturek,
Zobacz podział na sylaby słowa MIENTURKA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
MIENTURKA
Zobacz synonimy słowa MIENTURKA
Zobacz anagramy i słowa z liter - MIENTURKA
Wybrane słowo