Odmiana nazwiska - MYRKO
Odmiana przez przypadki nazwiska MYRKO:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - MYRKO |
|---|
| Mianownik (kto?) : Myrko |
| To jest Jan Myrko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Myrki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Myrki. |
| Celownik (komu?) : Myrce |
| Janowi Myrce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Myrkę |
| Nikt tam nie widział Jana Myrkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Myrką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Myrką. |
| Miejscownik (o kim?) : Myrce |
| Nie rozmawiamy o Janie Myrce. |
| Wołacz (o!): Myrko |
| Mój drogi Janie Myrko. |
Nazwisko kobiety (pani) - MYRKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Myrko |
| Autorką artykułu jest Ewa Myrko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Myrko |
| Udałem się po poradę do Ewy Myrko. |
| Celownik (komu?) : Myrko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Myrko. |
| Biernik (kogo?) : Myrko |
| Wszyscy lubią Ewę Myrko. |
| Narzędnik (z kim?) : Myrko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Myrko. |
| Miejscownik (o kim?) : Myrko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Myrko. |
| Wołacz (o!): Myrko |
| Mylisz się Ewo Myrko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - MYRKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Myrkowie, depr. Myrki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Myrkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Myrków |
| Sprawa Ewy i Jana Myrków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Myrkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Myrkom. |
| Biernik (kogo?) : Myrków |
| Ewę i Jana Myrków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Myrkami |
| Z Ewą i Janem Myrkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Myrkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Myrkach. |
| Wołacz (o!): Myrkowie, depr. Myrki |
| Ewo i Janie Myrkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - MYRKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Myrko |
| To są siostry Ewa i Magda Myrko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Myrko |
| Przed domem Ewy i Magdy Myrko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Myrko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Myrko. |
| Biernik (kogo?) : Myrko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Myrko. |
| Narzędnik (z kim?) : Myrko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Myrko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Myrko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Myrko. |
| Wołacz (o!): Myrko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Myrko! |
Wszystkie odmiany nazwiska MYRKO:
Myrko, Myrki, Myrce, Myrkę, Myrką, Myrkowie, Myrków, Myrkom, Myrkami, Myrkach,Zobacz nazwiska podobne do MYRKO:
MYRCIK, MYRDA, MYRCHA, MYRTA, MYRONIUK, MYRONENKO, MYRLAK, MYROSHNYCHENKO, MYRONOVA, MYRNA, MYRCZIK, MYREK, MYRONCHUK, MYRDEK, MYRDZIO,
Zobacz podział na sylaby słowa MYRKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
MYRKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - MYRKO
Wybrane słowoidiomatrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
idiomatom, idiomatami, idiomatach, idiomatu, idiomatowi, idiomatem, idiomacie, idiomaty, idiomatów, ,...