Odmiana nazwiska - OREN
Odmiana przez przypadki nazwiska OREN:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - OREN |
|---|
| Mianownik (kto?) : Oren |
| To jest Jan Oren. |
| Dopełniacz (kogo?) : Orena |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Orena. |
| Celownik (komu?) : Orenowi |
| Janowi Orenowi dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Orena |
| Nikt tam nie widział Jana Orena. |
| Narzędnik (z kim?) : Orenem |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Orenem. |
| Miejscownik (o kim?) : Orenie |
| Nie rozmawiamy o Janie Orenie. |
| Wołacz (o!): Orenie |
| Mój drogi Janie Orenie. |
Nazwisko kobiety (pani) - ORENNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Oren |
| Autorką artykułu jest Ewa Oren. |
| Dopełniacz (kogo?) : Oren |
| Udałem się po poradę do Ewy Oren. |
| Celownik (komu?) : Oren |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Oren. |
| Biernik (kogo?) : Oren |
| Wszyscy lubią Ewę Oren. |
| Narzędnik (z kim?) : Oren |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Oren. |
| Miejscownik (o kim?) : Oren |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Oren. |
| Wołacz (o!): Oren |
| Mylisz się Ewo Oren! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - ORENRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Orenowie, depr. Oreny |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Orenowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Orenów |
| Sprawa Ewy i Jana Orenów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Orenom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Orenom. |
| Biernik (kogo?) : Orenów |
| Ewę i Jana Orenów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Orenami |
| Z Ewą i Janem Orenami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Orenach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Orenach. |
| Wołacz (o!): Orenowie, depr. Oreny |
| Ewo i Janie Orenowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - ORENNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Oren |
| To są siostry Ewa i Magda Oren. |
| Dopełniacz (kogo?) : Oren |
| Przed domem Ewy i Magdy Oren doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Oren |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Oren. |
| Biernik (kogo?) : Oren |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Oren. |
| Narzędnik (z kim?) : Oren |
| Wywiad z Ewą i Magdą Oren był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Oren |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Oren. |
| Wołacz (o!): Oren |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Oren! |
Wszystkie odmiany nazwiska OREN:
Oren, Orena, Orenowi, Orenem, Orenie, Orenowie, Oreny, Orenów, Orenom, Orenami, Orenach,Zobacz nazwiska podobne do OREN:
ORŁOWSKA, ORZECHOWSKA, ORZEŁ, ORLIŃSKA, ORLIK, ORLIKOWSKA, ORZOŁ, ORACZ, ORDON, ORCZYK, ORZECH, ORSZULAK, ORKISZ, ORCZYKOWSKA, ORLICKA,
Zobacz podział na sylaby słowa OREN
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
OREN
Zobacz anagramy i słowa z liter - OREN
Wybrane słowosegmentrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
segmenty, segmentu, segmentów, segmentom, segmentem, segmentami, segmentach, segmencie, ,...