Odmiana nazwiska - SZPANBRUKIER
Odmiana przez przypadki nazwiska SZPANBRUKIER:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - SZPANBRUKIER |
|---|
| Mianownik (kto?) : Szpanbrukier |
| To jest Jan Szpanbrukier. |
| Dopełniacz (kogo?) : Szpanbrukiera |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Szpanbrukiera. |
| Celownik (komu?) : Szpanbrukierowi |
| Janowi Szpanbrukierowi dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Szpanbrukiera |
| Nikt tam nie widział Jana Szpanbrukiera. |
| Narzędnik (z kim?) : Szpanbrukierem |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Szpanbrukierem. |
| Miejscownik (o kim?) : Szpanbrukierze |
| Nie rozmawiamy o Janie Szpanbrukierze. |
| Wołacz (o!): Szpanbrukierze |
| Mój drogi Janie Szpanbrukierze. |
Nazwisko kobiety (pani) - SZPANBRUKIERNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Szpanbrukier |
| Autorką artykułu jest Ewa Szpanbrukier. |
| Dopełniacz (kogo?) : Szpanbrukier |
| Udałem się po poradę do Ewy Szpanbrukier. |
| Celownik (komu?) : Szpanbrukier |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Szpanbrukier. |
| Biernik (kogo?) : Szpanbrukier |
| Wszyscy lubią Ewę Szpanbrukier. |
| Narzędnik (z kim?) : Szpanbrukier |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Szpanbrukier. |
| Miejscownik (o kim?) : Szpanbrukier |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Szpanbrukier. |
| Wołacz (o!): Szpanbrukier |
| Mylisz się Ewo Szpanbrukier! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - SZPANBRUKIERRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Szpanbrukierowie, depr. Szpanbrukiery |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Szpanbrukierowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Szpanbrukierów |
| Sprawa Ewy i Jana Szpanbrukierów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Szpanbrukierom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Szpanbrukierom. |
| Biernik (kogo?) : Szpanbrukierów |
| Ewę i Jana Szpanbrukierów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Szpanbrukierami |
| Z Ewą i Janem Szpanbrukierami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Szpanbrukierach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Szpanbrukierach. |
| Wołacz (o!): Szpanbrukierowie, depr. Szpanbrukiery |
| Ewo i Janie Szpanbrukierowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - SZPANBRUKIERNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Szpanbrukier |
| To są siostry Ewa i Magda Szpanbrukier. |
| Dopełniacz (kogo?) : Szpanbrukier |
| Przed domem Ewy i Magdy Szpanbrukier doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Szpanbrukier |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Szpanbrukier. |
| Biernik (kogo?) : Szpanbrukier |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Szpanbrukier. |
| Narzędnik (z kim?) : Szpanbrukier |
| Wywiad z Ewą i Magdą Szpanbrukier był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Szpanbrukier |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Szpanbrukier. |
| Wołacz (o!): Szpanbrukier |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Szpanbrukier! |
Wszystkie odmiany nazwiska SZPANBRUKIER:
Szpanbrukier, Szpanbrukiera, Szpanbrukierowi, Szpanbrukierem, Szpanbrukierze, Szpanbrukierowie, Szpanbrukiery, Szpanbrukierów, Szpanbrukierom, Szpanbrukierami, Szpanbrukierach,
Zobacz co to jest SZPANBRUKIER
Zobacz podział na sylaby słowa SZPANBRUKIER
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
SZPANBRUKIER
Zobacz synonimy słowa SZPANBRUKIER
Zobacz anagramy i słowa z liter - SZPANBRUKIER
Wybrane słowowbiecczasownik dokonanyodmiany:
wbiegnijże, wbiegnijmyż, wbiegnijmy, wbiegnijcież, wbiegnijcie, wbiegnij, wbiegnięto, wbiegnięć, wbiegnięciu, wbiegnięciom, wbiegnięciem, ,...