Nazwisko mężczyzny (pan) - WURO |
---|
Mianownik (kto?) : Wuro |
To jest Jan Wuro. |
Dopełniacz (kogo?) : Wuro, Wura, Wury, |
Na spotkaniu zabrakło Jana Wuro. |
Celownik (komu?) : Wuro, Wurowi, Wurze, |
Janowi Wuro dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Wuro, Wura, Wurę, |
Nikt tam nie widział Jana Wuro. |
Narzędnik (z kim?) : Wuro, Wurem, Wurą, |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Wuro. |
Miejscownik (o kim?) : Wuro, Wurze |
Nie rozmawiamy o Janie Wuro. |
Wołacz (o!): Wuro |
Mój drogi Janie Wuro. |
Nazwisko kobiety (pani) - WURONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Wuro |
Autorką artykułu jest Ewa Wuro. |
Dopełniacz (kogo?) : Wuro |
Udałem się po poradę do Ewy Wuro. |
Celownik (komu?) : Wuro |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Wuro. |
Biernik (kogo?) : Wuro |
Wszyscy lubią Ewę Wuro. |
Narzędnik (z kim?) : Wuro |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Wuro. |
Miejscownik (o kim?) : Wuro |
Koleżanki plotkowały o Ewie Wuro. |
Wołacz (o!): Wuro |
Mylisz się Ewo Wuro! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - WURORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
---|
Mianownik (kto?) : Wuro, Wurowie, depr. Wuro |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Wuro. |
Dopełniacz (kogo?) : Wuro, Wurów |
Sprawa Ewy i Jana Wuro nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Wuro, Wurom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Wuro. |
Biernik (kogo?) : Wuro, Wurów |
Ewę i Jana Wuro uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Wuro, Wurami |
Z Ewą i Janem Wuro mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Wuro, Wurach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Wuro. |
Wołacz (o!): Wuro, Wurowie, depr. Wuro |
Ewo i Janie Wuro, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - WURONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Wuro |
To są siostry Ewa i Magda Wuro. |
Dopełniacz (kogo?) : Wuro |
Przed domem Ewy i Magdy Wuro doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Wuro |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Wuro. |
Biernik (kogo?) : Wuro |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Wuro. |
Narzędnik (z kim?) : Wuro |
Wywiad z Ewą i Magdą Wuro był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Wuro |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Wuro. |
Wołacz (o!): Wuro |
Dzień dobry Ewo i Magdo Wuro! |
Zobacz podział na sylaby słowa WURO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa WURO
Zobacz anagramy i słowa z liter - WURO
Wybrane słowoegzaminrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
egzaminach, egzaminami, egzaminem, egzaminie, egzaminom, egzaminowi, egzaminów, egzaminu, egzaminy, ,...
eOdmiany.pl ©2025