Odmiana nazwiska - ZAHORULKO
Odmiana przez przypadki nazwiska ZAHORULKO:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - ZAHORULKO |
|---|
| Mianownik (kto?) : Zahorulko |
| To jest Jan Zahorulko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Zahorulki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Zahorulki. |
| Celownik (komu?) : Zahorulce |
| Janowi Zahorulce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Zahorulkę |
| Nikt tam nie widział Jana Zahorulkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Zahorulką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Zahorulką. |
| Miejscownik (o kim?) : Zahorulce |
| Nie rozmawiamy o Janie Zahorulce. |
| Wołacz (o!): Zahorulko |
| Mój drogi Janie Zahorulko. |
Nazwisko kobiety (pani) - ZAHORULKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Zahorulko |
| Autorką artykułu jest Ewa Zahorulko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Zahorulko |
| Udałem się po poradę do Ewy Zahorulko. |
| Celownik (komu?) : Zahorulko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Zahorulko. |
| Biernik (kogo?) : Zahorulko |
| Wszyscy lubią Ewę Zahorulko. |
| Narzędnik (z kim?) : Zahorulko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Zahorulko. |
| Miejscownik (o kim?) : Zahorulko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Zahorulko. |
| Wołacz (o!): Zahorulko |
| Mylisz się Ewo Zahorulko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - ZAHORULKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Zahorulkowie, depr. Zahorulki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Zahorulkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Zahorulków |
| Sprawa Ewy i Jana Zahorulków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Zahorulkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Zahorulkom. |
| Biernik (kogo?) : Zahorulków |
| Ewę i Jana Zahorulków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Zahorulkami |
| Z Ewą i Janem Zahorulkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Zahorulkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Zahorulkach. |
| Wołacz (o!): Zahorulkowie, depr. Zahorulki |
| Ewo i Janie Zahorulkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - ZAHORULKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Zahorulko |
| To są siostry Ewa i Magda Zahorulko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Zahorulko |
| Przed domem Ewy i Magdy Zahorulko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Zahorulko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Zahorulko. |
| Biernik (kogo?) : Zahorulko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Zahorulko. |
| Narzędnik (z kim?) : Zahorulko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Zahorulko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Zahorulko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Zahorulko. |
| Wołacz (o!): Zahorulko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Zahorulko! |
Wszystkie odmiany nazwiska ZAHORULKO:
Zahorulko, Zahorulki, Zahorulce, Zahorulkę, Zahorulką, Zahorulkowie, Zahorulków, Zahorulkom, Zahorulkami, Zahorulkach,
Zobacz podział na sylaby słowa ZAHORULKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
ZAHORULKO
Zobacz synonimy słowa ZAHORULKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - ZAHORULKO
Wybrane słoworocznikrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
roczniku, roczników, rocznikowi, rocznikom, rocznikiem, roczniki, rocznikami, rocznikach, rocznika, ,...