Odmiana nazwiska - ŻURKO
Odmiana przez przypadki nazwiska ŻURKO:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - ŻURKO |
|---|
| Mianownik (kto?) : Żurko |
| To jest Jan Żurko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Żurki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Żurki. |
| Celownik (komu?) : Żurce |
| Janowi Żurce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Żurkę |
| Nikt tam nie widział Jana Żurkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Żurką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Żurką. |
| Miejscownik (o kim?) : Żurce |
| Nie rozmawiamy o Janie Żurce. |
| Wołacz (o!): Żurko |
| Mój drogi Janie Żurko. |
Nazwisko kobiety (pani) - ŻURKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Żurko |
| Autorką artykułu jest Ewa Żurko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Żurko |
| Udałem się po poradę do Ewy Żurko. |
| Celownik (komu?) : Żurko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Żurko. |
| Biernik (kogo?) : Żurko |
| Wszyscy lubią Ewę Żurko. |
| Narzędnik (z kim?) : Żurko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Żurko. |
| Miejscownik (o kim?) : Żurko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Żurko. |
| Wołacz (o!): Żurko |
| Mylisz się Ewo Żurko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - ŻURKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Żurkowie, depr. Żurki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Żurkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Żurków |
| Sprawa Ewy i Jana Żurków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Żurkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Żurkom. |
| Biernik (kogo?) : Żurków |
| Ewę i Jana Żurków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Żurkami |
| Z Ewą i Janem Żurkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Żurkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Żurkach. |
| Wołacz (o!): Żurkowie, depr. Żurki |
| Ewo i Janie Żurkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - ŻURKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Żurko |
| To są siostry Ewa i Magda Żurko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Żurko |
| Przed domem Ewy i Magdy Żurko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Żurko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Żurko. |
| Biernik (kogo?) : Żurko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Żurko. |
| Narzędnik (z kim?) : Żurko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Żurko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Żurko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Żurko. |
| Wołacz (o!): Żurko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Żurko! |
Wszystkie odmiany nazwiska ŻURKO:
Żurko, Żurki, Żurce, Żurkę, Żurką, Żurkowie, Żurków, Żurkom, Żurkami, Żurkach,Zobacz nazwiska podobne do ŻURKO:
ŻUREK, ŻURAWSKA, ŻUROWSKA, ŻUR, ŻURAW, ŻURAWIK, ŻURKOWSKA, ŻURAŃSKA, ŻURAKOWSKA, ŻURALSKA, ŻURAWICZ, ŻURAWIŃSKA, ŻUROMSKA, ŻURAWIECKA, ŻURAWICKA,
Zobacz podział na sylaby słowa ŻURKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
ŻURKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - ŻURKO
Wybrane słowo