Odmiana słowa - burczeć

Słowo burczeć to czasownik niedokonany.


Odmiana przez przypadki słowa burczeć:

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
liczba pojedynczaliczba mnoga
1.os.
burczę
1.os.
burczymy
2.os.
burczysz
2.os.
burczycie
3.os.
burczy
3.os.
burczą
czas przeszły
liczba pojedynczaliczba mnoga
męski
burczałem
1.os.
żeński
burczałam
mo
burczeliśmy
nijaki
burczałom
nmo
burczałyśmy

męski
burczałeś
2.os.
żeński
burczałaś
mo
burczeliście
nijaki
burczałoś
nmo
burczałyście

męski
burczał
3.os.
żeński
burczała
mo
burczeli
nijaki
burczało
nmo
burczały

forma bezosobowa: burczano
czas przyszły
liczba pojedynczaliczba mnoga
męski
będę burczał
będę burczeć
1.os.
żeński
będę burczała
będę burczeć
mo
będziemy burczeli
będziemy burczeć
nijaki
będę burczało
będę burczeć
nmo
będziemy burczały
będziemy burczeć

męski
będziesz burczał
będziesz burczeć
2.os.
żeński
będziesz burczała
będziesz burczeć
mo
będziecie burczeli
będziecie burczeć
nijaki
będziesz burczało
będziesz burczeć
nmo
będziecie burczały
będziecie burczeć

męski
będzie burczał
będzie burczeć
3.os.
żeński
będzie burczała
będzie burczeć
mo
będą burczeli
będą burczeć
nijaki
będzie burczało
będzie burczeć
nmo
będą burczały
będą burczeć
tryb rozkazujący
liczba pojedynczaliczba mnoga
1.os.
burczmy
2.os.
burcz
2.os.
burczcie
tryb warunkowy
liczba pojedynczaliczba mnoga
męski
burczałbym
1.os.
żeński
burczałabym
mo
burczelibyśmy
nijaki
burczałobym
nmo
burczałybyśmy

męski
burczałbyś
2.os.
żeński
burczałabyś
mo
burczelibyście
nijaki
burczałobyś
nmo
burczałybyście

męski
burczałby
3.os.
żeński
burczałaby
mo
burczeliby
nijaki
burczałoby
nmo
burczałyby

forma bezosobowa: burczano by
bezokolicznik: burczeć
imiesłów przysłówkowy współczesny: burcząc
Rzeczownik odczasownikowy
liczba pojedynczaliczba mnoga
Mianownik
(kto? co?)
burczenie
Mianownik
(kto? co?)
burczenia
Dopełniacz
(kogo? czego?)
burczenia
Dopełniacz
(kogo? czego?)
burczeń
Celownik
(komu? czemu?)
burczeniu
Celownik
(komu? czemu?)
burczeniom
Biernik
(kogo? co?)
burczenie
Biernik
(kogo? co?)
burczenia
Narzędnik
(z kim? z czym?)
burczeniem
Narzędnik
(z kim? z czym?)
burczeniami
Miejscownik
(o kim? o czym?)
burczeniu
Miejscownik
(o kim? o czym?)
burczeniach
Wołacz
(o!)
burczenie
Wołacz
(o!)
burczenia
imiesłów przymiotnikowy czynny
liczba pojedyncza
męski osobowymęski zwierzęcymęski rzeczowynijakiżeński
Mianownik
(kto? co?)		burczącyburczącyburczącyburcząceburcząca
Dopełniacz
(kogo? czego?)		burczącegoburczącegoburczącegoburczącegoburczącej
Celownik
(komu? czemu?)		burczącemuburczącemuburczącemuburczącemuburczącej
Biernik
(kogo? co?)		burczącegoburczącegoburczącyburcząceburczącą
Narzędnik
(z kim? z czym?)		burczącymburczącymburczącymburczącymburczącą
Miejscownik
(o kim? o czym?)		burczącymburczącymburczącymburczącymburczącej
liczba mnoga
przymnogimęski osobowy
męski osobowy
deprecjatywnie		pozostałe
Mianownik
(kto? co?)		burczącyburczącyburcząceburczące
Dopełniacz
(kogo? czego?)		burczącychburczącychburczącychburczących
Celownik
(komu? czemu?)		burczącymburczącymburczącymburczącym
Biernik
(kogo? co?)		burczącychburczącychburczącychburczące
Narzędnik
(z kim? z czym?)		burczącymiburczącymiburczącymiburczącymi
Miejscownik
(o kim? o czym?)		burczącychburczącychburczącychburczących
imiesłów przymiotnikowy bierny
liczba pojedyncza
męski osobowymęski zwierzęcymęski rzeczowynijakiżeński
Mianownik
(kto? co?)		burczanyburczanyburczanyburczaneburczana
Dopełniacz
(kogo? czego?)		burczanegoburczanegoburczanegoburczanegoburczanej
Celownik
(komu? czemu?)		burczanemuburczanemuburczanemuburczanemuburczanej
Biernik
(kogo? co?)		burczanegoburczanegoburczanyburczaneburczaną
Narzędnik
(z kim? z czym?)		burczanymburczanymburczanymburczanymburczaną
Miejscownik
(o kim? o czym?)		burczanymburczanymburczanymburczanymburczanej
liczba mnoga
przymnogimęski osobowy
męski osobowy
deprecjatywnie		pozostałe
Mianownik
(kto? co?)		burczaniburczaniburczaneburczane
Dopełniacz
(kogo? czego?)		burczanychburczanychburczanychburczanych
Celownik
(komu? czemu?)		burczanymburczanymburczanymburczanym
Biernik
(kogo? co?)		burczanychburczanychburczanychburczane
Narzędnik
(z kim? z czym?)		burczanymiburczanymiburczanymiburczanymi
Miejscownik
(o kim? o czym?)		burczanychburczanychburczanychburczanych
odpowiednik aspektowy: burknąć



Wszystkie odmiany słowa burczeć:

burczałem, burczałam, burczałeś, burczałaś, burczał, burczała, burczało, burczeliśmy, burczałyśmy, burczeliście, burczałyście



Zobacz słowa podobne do burczeć :

Burczak, burczenie, burczybas, Burczyk, Burczymucha, Burczyński, naburczeć, odburczeć, poburczeć, wyburczeć, zaburczeć, zburczeć

Zobacz co to jest burczeć

Zobacz podział na sylaby słowa burczeć

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa burczeć

Zobacz synonimy słowa burczeć

eAnagramy.pl - anagramy i słowa z liter burczeć Zobacz anagramy i słowa z liter - burczeć


Wybrane słowo







Ostatnio sprawdzane
burczeć, rozkruszać, mieścić, przeprowadzacz, Gromadka, namieszać, skurczyć, przechylić, makowski, albertyn, systematyczny, zaprząc, poruszać, dekadencki, zaprzeczać, Węgier, kanikuła, węgrowianka, płciowość, niedokwasota,
Najczęściej sprawdzane
łamaga, krótkowzroczność, gruchot, tranzytować, ćma, Łódź, sprośność, pieprzyk, współczucie, Muzyka, Szczecin, zlewa, esdek, dziany, drapać, Kowal, skupić, poczerwienieć, rycerz, lacha,


eOdmiany.pl
Zobacz inne strony tematyczne
 

eOdmiany.pl ©2024