Odmiana słowa - dziurawić

dziurawić

część mowy:

odmiany:

Słowo dziurawić to czasownik niedokonany.

tryb oznajmujący

czas teraźniejszy

czas przeszły

liczba pojedyncza			liczba mnoga

	męski	dziurawiłem
1.os.	żeński	dziurawiłam	mo	dziurawiliśmy
	nijaki	dziurawiłom	nmo	dziurawiłyśmy

	męski	dziurawiłeś
2.os.	żeński	dziurawiłaś	mo	dziurawiliście
	nijaki	dziurawiłoś	nmo	dziurawiłyście

	męski	dziurawił
3.os.	żeński	dziurawiła	mo	dziurawili
	nijaki	dziurawiło	nmo	dziurawiły

forma bezosobowa: dziurawiono

czas przyszły

liczba pojedyncza			liczba mnoga

	męski	będę dziurawił będę dziurawić
1.os.	żeński	będę dziurawiła będę dziurawić	mo	będziemy dziurawili będziemy dziurawić
	nijaki	będę dziurawiło będę dziurawić	nmo	będziemy dziurawiły będziemy dziurawić

	męski	będziesz dziurawił będziesz dziurawić
2.os.	żeński	będziesz dziurawiła będziesz dziurawić	mo	będziecie dziurawili będziecie dziurawić
	nijaki	będziesz dziurawiło będziesz dziurawić	nmo	będziecie dziurawiły będziecie dziurawić

	męski	będzie dziurawił będzie dziurawić
3.os.	żeński	będzie dziurawiła będzie dziurawić	mo	będą dziurawili będą dziurawić
	nijaki	będzie dziurawiło będzie dziurawić	nmo	będą dziurawiły będą dziurawić

tryb rozkazujący

tryb warunkowy

liczba pojedyncza			liczba mnoga

	męski	dziurawiłbym
1.os.	żeński	dziurawiłabym	mo	dziurawilibyśmy
	nijaki	dziurawiłobym	nmo	dziurawiłybyśmy

	męski	dziurawiłbyś
2.os.	żeński	dziurawiłabyś	mo	dziurawilibyście
	nijaki	dziurawiłobyś	nmo	dziurawiłybyście

	męski	dziurawiłby
3.os.	żeński	dziurawiłaby	mo	dziurawiliby
	nijaki	dziurawiłoby	nmo	dziurawiłyby

forma bezosobowa: dziurawiono by

bezokolicznik: dziurawić

imiesłów przysłówkowy współczesny: dziurawiąc

Rzeczownik odczasownikowy

imiesłów przymiotnikowy czynny

liczba mnoga

	przymnogi	męski osobowy	męski osobowy deprecjatywnie	pozostałe
Mianownik (kto? co?)	dziurawiący	dziurawiący	dziurawiące	dziurawiące
Dopełniacz (kogo? czego?)	dziurawiących	dziurawiących	dziurawiących	dziurawiących
Celownik (komu? czemu?)	dziurawiącym	dziurawiącym	dziurawiącym	dziurawiącym
Biernik (kogo? co?)	dziurawiących	dziurawiących	dziurawiących	dziurawiące
Narzędnik (z kim? z czym?)	dziurawiącymi	dziurawiącymi	dziurawiącymi	dziurawiącymi
Miejscownik (o kim? o czym?)	dziurawiących	dziurawiących	dziurawiących	dziurawiących

imiesłów przymiotnikowy bierny

liczba mnoga

	przymnogi	męski osobowy	męski osobowy deprecjatywnie	pozostałe
Mianownik (kto? co?)	dziurawieni	dziurawieni	dziurawione	dziurawione
Dopełniacz (kogo? czego?)	dziurawionych	dziurawionych	dziurawionych	dziurawionych
Celownik (komu? czemu?)	dziurawionym	dziurawionym	dziurawionym	dziurawionym
Biernik (kogo? co?)	dziurawionych	dziurawionych	dziurawionych	dziurawione
Narzędnik (z kim? z czym?)	dziurawionymi	dziurawionymi	dziurawionymi	dziurawionymi
Miejscownik (o kim? o czym?)	dziurawionych	dziurawionych	dziurawionych	dziurawionych