Nazwisko mężczyzny (pan) - BURKERT |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burkert |
| To jest Jan Burkert. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burkerta |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Burkerta. |
| Celownik (komu?) : Burkertowi |
| Janowi Burkertowi dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Burkerta |
| Nikt tam nie widział Jana Burkerta. |
| Narzędnik (z kim?) : Burkertem |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Burkertem. |
| Miejscownik (o kim?) : Burkercie |
| Nie rozmawiamy o Janie Burkercie. |
| Wołacz (o!): Burkercie |
| Mój drogi Janie Burkercie. |
Nazwisko kobiety (pani) - BURKERTNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burkert |
| Autorką artykułu jest Ewa Burkert. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burkert |
| Udałem się po poradę do Ewy Burkert. |
| Celownik (komu?) : Burkert |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Burkert. |
| Biernik (kogo?) : Burkert |
| Wszyscy lubią Ewę Burkert. |
| Narzędnik (z kim?) : Burkert |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Burkert. |
| Miejscownik (o kim?) : Burkert |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Burkert. |
| Wołacz (o!): Burkert |
| Mylisz się Ewo Burkert! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - BURKERTRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burkertowie, depr. Burkerty |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Burkertowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burkertów |
| Sprawa Ewy i Jana Burkertów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Burkertom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Burkertom. |
| Biernik (kogo?) : Burkertów |
| Ewę i Jana Burkertów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Burkertami |
| Z Ewą i Janem Burkertami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Burkertach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Burkertach. |
| Wołacz (o!): Burkertowie, depr. Burkerty |
| Ewo i Janie Burkertowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - BURKERTNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burkert |
| To są siostry Ewa i Magda Burkert. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burkert |
| Przed domem Ewy i Magdy Burkert doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Burkert |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Burkert. |
| Biernik (kogo?) : Burkert |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Burkert. |
| Narzędnik (z kim?) : Burkert |
| Wywiad z Ewą i Magdą Burkert był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Burkert |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Burkert. |
| Wołacz (o!): Burkert |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Burkert! |
Zobacz podział na sylaby słowa BURKERT
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
BURKERT
Zobacz anagramy i słowa z liter - BURKERT
Wybrane słowo
eOdmiany.pl ©2025