Odmiana nazwiska - BURKO
Zobacz też odmianę slowa BURKO
Odmiana przez przypadki nazwiska BURKO:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - BURKO |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burko |
| To jest Jan Burko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Burki. |
| Celownik (komu?) : Burce |
| Janowi Burce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Burkę |
| Nikt tam nie widział Jana Burkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Burką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Burką. |
| Miejscownik (o kim?) : Burce |
| Nie rozmawiamy o Janie Burce. |
| Wołacz (o!): Burko |
| Mój drogi Janie Burko. |
Nazwisko kobiety (pani) - BURKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burko |
| Autorką artykułu jest Ewa Burko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burko |
| Udałem się po poradę do Ewy Burko. |
| Celownik (komu?) : Burko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Burko. |
| Biernik (kogo?) : Burko |
| Wszyscy lubią Ewę Burko. |
| Narzędnik (z kim?) : Burko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Burko. |
| Miejscownik (o kim?) : Burko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Burko. |
| Wołacz (o!): Burko |
| Mylisz się Ewo Burko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - BURKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burkowie, depr. Burki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Burkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burków |
| Sprawa Ewy i Jana Burków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Burkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Burkom. |
| Biernik (kogo?) : Burków |
| Ewę i Jana Burków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Burkami |
| Z Ewą i Janem Burkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Burkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Burkach. |
| Wołacz (o!): Burkowie, depr. Burki |
| Ewo i Janie Burkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - BURKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burko |
| To są siostry Ewa i Magda Burko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burko |
| Przed domem Ewy i Magdy Burko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Burko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Burko. |
| Biernik (kogo?) : Burko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Burko. |
| Narzędnik (z kim?) : Burko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Burko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Burko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Burko. |
| Wołacz (o!): Burko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Burko! |
Wszystkie odmiany nazwiska BURKO:
Burko, Burki, Burce, Burkę, Burką, Burkowie, Burków, Burkom, Burkami, Burkach,Zobacz nazwiska podobne do BURKO:
BURZYŃSKA, BURY, BURDA, BUREK, BURA, BURAK, BURCZYK, BURDZY, BURAKOWSKA, BURSKA, BURAS, BURCZYŃSKA, BURCHARDT, BURZA, BURACZEWSKA,
Zobacz podział na sylaby słowa BURKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
BURKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - BURKO
Wybrane słowo