Odmiana nazwiska - Burko

Zobacz też odmianę slowa BURKO

Odmiana przez przypadki nazwiska Burko:

 nazwisko mężczyzny  nazwisko kobiety  nazwisko małżeństwa  nazwisko kobiet

Nazwisko mężczyzny (pan) - Burko

Mianownik (kto?) :  Burko
To jest Jan Burko.
Dopełniacz (kogo?) :  Burki
Na spotkaniu zabrakło Jana Burki.
Celownik (komu?) :  Burce
Janowi Burce dostarczono dwie przesyłki.
Biernik (kogo?) :  Burkę
Nikt tam nie widział Jana Burkę.
Narzędnik (z kim?) :  Burką
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Burką.
Miejscownik (o kim?) :  Burce
Nie rozmawiamy o Janie Burce.
Wołacz (o!):   Burko
Mój drogi Janie Burko.

Nazwisko kobiety (pani) - Burko

Nazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne.
Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska.
Mianownik (kto?) :  Burko
Autorką artykułu jest Ewa Burko.
Dopełniacz (kogo?) :  Burko
Udałem się po poradę do Ewy Burko.
Celownik (komu?) :  Burko
Nie mogliśmy zaufać Ewie Burko.
Biernik (kogo?) :  Burko
Wszyscy lubią Ewę Burko.
Narzędnik (z kim?) :  Burko
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Burko.
Miejscownik (o kim?) :  Burko
Koleżanki plotkowały o Ewie Burko.
Wołacz (o!):   Burko
Mylisz się Ewo Burko!

Nazwisko małżeństwa (państwo) - Burko

Również grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie.
Mianownik (kto?) :  Burkowie, depr. Burki
Konkurs wygrali Ewa i Jan Burkowie.
Dopełniacz (kogo?) :  Burków
Sprawa Ewy i Jana Burków nie była interesująca.
Celownik (komu?) :  Burkom
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Burkom.
Biernik (kogo?) :  Burków
Ewę i Jana Burków uhonorowano tytułem "Para Roku".
Narzędnik (z kim?) :  Burkami
Z Ewą i Janem Burkami mamy wspólne zdjęcia.
Miejscownik (o kim?) :  Burkach
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Burkach.
Wołacz (o!):   Burkowie, depr. Burki
Ewo i Janie Burkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia.

Nazwisko kobiet (siostry, panie) - Burko

Nazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne.
Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska.
Mianownik (kto?) :  Burko
To są siostry Ewa i Magda Burko.
Dopełniacz (kogo?) :  Burko
Przed domem Ewy i Magdy Burko doszło do wypadku.
Celownik (komu?) :  Burko
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Burko.
Biernik (kogo?) :  Burko
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Burko.
Narzędnik (z kim?) :  Burko
Wywiad z Ewą i Magdą Burko był bardzo zaskakujący.
Miejscownik (o kim?) :  Burko
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Burko.
Wołacz (o!):   Burko
Dzień dobry Ewo i Magdo Burko!

Wszystkie odmiany nazwiska Burko:

Burko, Burki, Burce, Burkę, Burką, Burkowie, Burków, Burkom, Burkami, Burkach,




Zobacz nazwiska podobne do Burko:

BURZYŃSKA, BURY, BURDA, BUREK, BURA, BURAK, BURCZYK, BURDZY, BURAKOWSKA, BURSKA, BURAS, BURCZYŃSKA, BURCHARDT, BURZA, BURACZEWSKA,


Zobacz co to jest Burko

Zobacz podział na sylaby słowa Burko

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa Burko

Zobacz synonimy słowa Burko

eAnagramy.pl - anagramy i słowa z liter Burko Zobacz anagramy i słowa z liter - Burko




eOdmiany.pl ©2024