Odmiana nazwiska - BURNUKARA
Odmiana przez przypadki nazwiska BURNUKARA:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - BURNUKARANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burnukara |
| To jest Jan Burnukara. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burnukary |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Burnukary. |
| Celownik (komu?) : Burnukarze |
| Janowi Burnukarze dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Burnukarę |
| Nikt tam nie widział Jana Burnukarę. |
| Narzędnik (z kim?) : Burnukarą |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Burnukarą. |
| Miejscownik (o kim?) : Burnukarze |
| Nie rozmawiamy o Janie Burnukarze. |
| Wołacz (o!): Burnukaro |
| Mój drogi Janie Burnukaro. |
Nazwisko kobiety (pani) - BURNUKARA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burnukara |
| Autorką artykułu jest Ewa Burnukara. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burnukary |
| Udałem się po poradę do Ewy Burnukary. |
| Celownik (komu?) : Burnukarze |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Burnukarze. |
| Biernik (kogo?) : Burnukarę |
| Wszyscy lubią Ewę Burnukarę. |
| Narzędnik (z kim?) : Burnukarą |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Burnukarą. |
| Miejscownik (o kim?) : Burnukarze |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Burnukarze. |
| Wołacz (o!): Burnukaro |
| Mylisz się Ewo Burnukaro! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - BURNUKARARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burnukarowie, depr. Burnukary |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Burnukarowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burnukarów |
| Sprawa Ewy i Jana Burnukarów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Burnukarom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Burnukarom. |
| Biernik (kogo?) : Burnukarów |
| Ewę i Jana Burnukarów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Burnukarami |
| Z Ewą i Janem Burnukarami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Burnukarach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Burnukarach. |
| Wołacz (o!): Burnukarowie, depr. Burnukary |
| Ewo i Janie Burnukarowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - BURNUKARA |
|---|
| Mianownik (kto?) : Burnukary |
| To są siostry Ewa i Magda Burnukary. |
| Dopełniacz (kogo?) : Burnukar |
| Przed domem Ewy i Magdy Burnukar doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Burnukarom |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Burnukarom. |
| Biernik (kogo?) : Burnukary |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Burnukary. |
| Narzędnik (z kim?) : Burnukarami |
| Wywiad z Ewą i Magdą Burnukarami był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Burnukarach |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Burnukarach. |
| Wołacz (o!): Burnukary |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Burnukary! |
Wszystkie odmiany nazwiska BURNUKARA:
Burnukara, Burnukary, Burnukarze, Burnukarę, Burnukarą, Burnukaro, Burnukarowie, Burnukarów, Burnukarom, Burnukarami, Burnukarach, Burnukar,
Zobacz podział na sylaby słowa BURNUKARA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
BURNUKARA
Zobacz synonimy słowa BURNUKARA
Zobacz anagramy i słowa z liter - BURNUKARA
Wybrane słowo