Nazwisko mężczyzny (pan) - DZIUNKO |
---|
Mianownik (kto?) : Dziunko |
To jest Jan Dziunko. |
Dopełniacz (kogo?) : Dziunki |
Na spotkaniu zabrakło Jana Dziunki. |
Celownik (komu?) : Dziunce |
Janowi Dziunce dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Dziunkę |
Nikt tam nie widział Jana Dziunkę. |
Narzędnik (z kim?) : Dziunką |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Dziunką. |
Miejscownik (o kim?) : Dziunce |
Nie rozmawiamy o Janie Dziunce. |
Wołacz (o!): Dziunko |
Mój drogi Janie Dziunko. |
Nazwisko kobiety (pani) - DZIUNKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Dziunko |
Autorką artykułu jest Ewa Dziunko. |
Dopełniacz (kogo?) : Dziunko |
Udałem się po poradę do Ewy Dziunko. |
Celownik (komu?) : Dziunko |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Dziunko. |
Biernik (kogo?) : Dziunko |
Wszyscy lubią Ewę Dziunko. |
Narzędnik (z kim?) : Dziunko |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Dziunko. |
Miejscownik (o kim?) : Dziunko |
Koleżanki plotkowały o Ewie Dziunko. |
Wołacz (o!): Dziunko |
Mylisz się Ewo Dziunko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - DZIUNKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
---|
Mianownik (kto?) : Dziunkowie, depr. Dziunki |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Dziunkowie. |
Dopełniacz (kogo?) : Dziunków |
Sprawa Ewy i Jana Dziunków nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Dziunkom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Dziunkom. |
Biernik (kogo?) : Dziunków |
Ewę i Jana Dziunków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Dziunkami |
Z Ewą i Janem Dziunkami mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Dziunkach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Dziunkach. |
Wołacz (o!): Dziunkowie, depr. Dziunki |
Ewo i Janie Dziunkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - DZIUNKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Dziunko |
To są siostry Ewa i Magda Dziunko. |
Dopełniacz (kogo?) : Dziunko |
Przed domem Ewy i Magdy Dziunko doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Dziunko |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Dziunko. |
Biernik (kogo?) : Dziunko |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Dziunko. |
Narzędnik (z kim?) : Dziunko |
Wywiad z Ewą i Magdą Dziunko był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Dziunko |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Dziunko. |
Wołacz (o!): Dziunko |
Dzień dobry Ewo i Magdo Dziunko! |
Zobacz podział na sylaby słowa DZIUNKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa DZIUNKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - DZIUNKO
Wybrane słowomandrylrzeczownikrodzaj:
męski zwierzęcyodmiany:
mandryla, mandrylach, mandrylami, mandryle, mandrylem, mandryli, mandrylom, mandrylowi, mandrylów, mandrylu, ,...
eOdmiany.pl ©2024