Nazwisko mężczyzny (pan) - MARTINKANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
---|
Mianownik (kto?) : Martinka |
To jest Jan Martinka. |
Dopełniacz (kogo?) : Martinki |
Na spotkaniu zabrakło Jana Martinki. |
Celownik (komu?) : Martince |
Janowi Martince dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Martinkę |
Nikt tam nie widział Jana Martinkę. |
Narzędnik (z kim?) : Martinką |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Martinką. |
Miejscownik (o kim?) : Martince |
Nie rozmawiamy o Janie Martince. |
Wołacz (o!): Martinko |
Mój drogi Janie Martinko. |
Nazwisko kobiety (pani) - MARTINKA |
---|
Mianownik (kto?) : Martinka |
Autorką artykułu jest Ewa Martinka. |
Dopełniacz (kogo?) : Martinki |
Udałem się po poradę do Ewy Martinki. |
Celownik (komu?) : Martince |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Martince. |
Biernik (kogo?) : Martinkę |
Wszyscy lubią Ewę Martinkę. |
Narzędnik (z kim?) : Martinką |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Martinką. |
Miejscownik (o kim?) : Martince |
Koleżanki plotkowały o Ewie Martince. |
Wołacz (o!): Martinko |
Mylisz się Ewo Martinko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - MARTINKARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
---|
Mianownik (kto?) : Martinkowie, depr. Martinki |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Martinkowie. |
Dopełniacz (kogo?) : Martinków |
Sprawa Ewy i Jana Martinków nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Martinkom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Martinkom. |
Biernik (kogo?) : Martinków |
Ewę i Jana Martinków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Martinkami |
Z Ewą i Janem Martinkami mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Martinkach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Martinkach. |
Wołacz (o!): Martinkowie, depr. Martinki |
Ewo i Janie Martinkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - MARTINKA |
---|
Mianownik (kto?) : Martinki |
To są siostry Ewa i Magda Martinki. |
Dopełniacz (kogo?) : Martinek |
Przed domem Ewy i Magdy Martinek doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Martinkom |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Martinkom. |
Biernik (kogo?) : Martinki |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Martinki. |
Narzędnik (z kim?) : Martinkami |
Wywiad z Ewą i Magdą Martinkami był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Martinkach |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Martinkach. |
Wołacz (o!): Martinki |
Dzień dobry Ewo i Magdo Martinki! |
Zobacz podział na sylaby słowa MARTINKA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa MARTINKA
Zobacz synonimy słowa MARTINKA
Zobacz anagramy i słowa z liter - MARTINKA
Wybrane słowowalonekrzeczownikrodzaj:
męski zwierzęcy, męski rzeczowy
eOdmiany.pl ©2024