Odmiana nazwiska - MORKO
Zobacz też odmianę slowa MORKO
Odmiana przez przypadki nazwiska MORKO:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - MORKO |
|---|
| Mianownik (kto?) : Morko |
| To jest Jan Morko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Morki |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Morki. |
| Celownik (komu?) : Morce |
| Janowi Morce dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Morkę |
| Nikt tam nie widział Jana Morkę. |
| Narzędnik (z kim?) : Morką |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Morką. |
| Miejscownik (o kim?) : Morce |
| Nie rozmawiamy o Janie Morce. |
| Wołacz (o!): Morko |
| Mój drogi Janie Morko. |
Nazwisko kobiety (pani) - MORKONazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Morko |
| Autorką artykułu jest Ewa Morko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Morko |
| Udałem się po poradę do Ewy Morko. |
| Celownik (komu?) : Morko |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Morko. |
| Biernik (kogo?) : Morko |
| Wszyscy lubią Ewę Morko. |
| Narzędnik (z kim?) : Morko |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Morko. |
| Miejscownik (o kim?) : Morko |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Morko. |
| Wołacz (o!): Morko |
| Mylisz się Ewo Morko! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - MORKORównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Morkowie, depr. Morki |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Morkowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Morków |
| Sprawa Ewy i Jana Morków nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Morkom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Morkom. |
| Biernik (kogo?) : Morków |
| Ewę i Jana Morków uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Morkami |
| Z Ewą i Janem Morkami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Morkach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Morkach. |
| Wołacz (o!): Morkowie, depr. Morki |
| Ewo i Janie Morkowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - MORKONazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Morko |
| To są siostry Ewa i Magda Morko. |
| Dopełniacz (kogo?) : Morko |
| Przed domem Ewy i Magdy Morko doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Morko |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Morko. |
| Biernik (kogo?) : Morko |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Morko. |
| Narzędnik (z kim?) : Morko |
| Wywiad z Ewą i Magdą Morko był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Morko |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Morko. |
| Wołacz (o!): Morko |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Morko! |
Wszystkie odmiany nazwiska MORKO:
Morko, Morki, Morce, Morkę, Morką, Morkowie, Morków, Morkom, Morkami, Morkach,Zobacz nazwiska podobne do MORKO:
MORAWSKA, MORAWIEC, MOROZ, MORDARSKA, MOROŃ, MORYS, MORYC, MORCINEK, MORKA, MOREK, MORDAL, MORACZEWSKA, MORTKA, MORDAK, MORAWA,
Zobacz podział na sylaby słowa MORKO
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
MORKO
Zobacz anagramy i słowa z liter - MORKO