Nazwisko mężczyzny (pan) - SCURTU |
---|
Mianownik (kto?) : Scurtu |
To jest Jan Scurtu. |
Dopełniacz (kogo?) : Scurtu |
Na spotkaniu zabrakło Jana Scurtu. |
Celownik (komu?) : Scurtu |
Janowi Scurtu dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Scurtu |
Nikt tam nie widział Jana Scurtu. |
Narzędnik (z kim?) : Scurtu |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Scurtu. |
Miejscownik (o kim?) : Scurtu |
Nie rozmawiamy o Janie Scurtu. |
Wołacz (o!): Scurtu |
Mój drogi Janie Scurtu. |
Nazwisko kobiety (pani) - SCURTUNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Scurtu |
Autorką artykułu jest Ewa Scurtu. |
Dopełniacz (kogo?) : Scurtu |
Udałem się po poradę do Ewy Scurtu. |
Celownik (komu?) : Scurtu |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Scurtu. |
Biernik (kogo?) : Scurtu |
Wszyscy lubią Ewę Scurtu. |
Narzędnik (z kim?) : Scurtu |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Scurtu. |
Miejscownik (o kim?) : Scurtu |
Koleżanki plotkowały o Ewie Scurtu. |
Wołacz (o!): Scurtu |
Mylisz się Ewo Scurtu! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - SCURTURównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
---|
Mianownik (kto?) : Scurtu, depr. Scurtu |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Scurtu. |
Dopełniacz (kogo?) : Scurtu |
Sprawa Ewy i Jana Scurtu nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Scurtu |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Scurtu. |
Biernik (kogo?) : Scurtu |
Ewę i Jana Scurtu uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Scurtu |
Z Ewą i Janem Scurtu mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Scurtu |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Scurtu. |
Wołacz (o!): Scurtu, depr. Scurtu |
Ewo i Janie Scurtu, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - SCURTUNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Scurtu |
To są siostry Ewa i Magda Scurtu. |
Dopełniacz (kogo?) : Scurtu |
Przed domem Ewy i Magdy Scurtu doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Scurtu |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Scurtu. |
Biernik (kogo?) : Scurtu |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Scurtu. |
Narzędnik (z kim?) : Scurtu |
Wywiad z Ewą i Magdą Scurtu był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Scurtu |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Scurtu. |
Wołacz (o!): Scurtu |
Dzień dobry Ewo i Magdo Scurtu! |
Zobacz podział na sylaby słowa SCURTU
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa SCURTU
Zobacz anagramy i słowa z liter - SCURTU
Wybrane słowo
eOdmiany.pl ©2024