Nazwisko mężczyzny (pan) - STARKULANazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko mężczyzny Kowalska, a inaczej Kowalski. |
---|
Mianownik (kto?) : Starkula |
To jest Jan Starkula. |
Dopełniacz (kogo?) : Starkuli |
Na spotkaniu zabrakło Jana Starkuli. |
Celownik (komu?) : Starkuli |
Janowi Starkuli dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Starkulę |
Nikt tam nie widział Jana Starkulę. |
Narzędnik (z kim?) : Starkulą |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Starkulą. |
Miejscownik (o kim?) : Starkuli |
Nie rozmawiamy o Janie Starkuli. |
Wołacz (o!): Starkulo |
Mój drogi Janie Starkulo. |
Nazwisko kobiety (pani) - STARKULA |
---|
Mianownik (kto?) : Starkula |
Autorką artykułu jest Ewa Starkula. |
Dopełniacz (kogo?) : Starkuli |
Udałem się po poradę do Ewy Starkuli. |
Celownik (komu?) : Starkuli |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Starkuli. |
Biernik (kogo?) : Starkulę |
Wszyscy lubią Ewę Starkulę. |
Narzędnik (z kim?) : Starkulą |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Starkulą. |
Miejscownik (o kim?) : Starkuli |
Koleżanki plotkowały o Ewie Starkuli. |
Wołacz (o!): Starkulo |
Mylisz się Ewo Starkulo! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - STARKULARównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska męskiego Kowalska, a inna od Kowalski. |
---|
Mianownik (kto?) : Starkulowie, depr. Starkule |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Starkulowie. |
Dopełniacz (kogo?) : Starkulów |
Sprawa Ewy i Jana Starkulów nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Starkulom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Starkulom. |
Biernik (kogo?) : Starkulów |
Ewę i Jana Starkulów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Starkulami |
Z Ewą i Janem Starkulami mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Starkulach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Starkulach. |
Wołacz (o!): Starkulowie, depr. Starkule |
Ewo i Janie Starkulowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - STARKULA |
---|
Mianownik (kto?) : Starkule |
To są siostry Ewa i Magda Starkule. |
Dopełniacz (kogo?) : Starkuli, Starkul |
Przed domem Ewy i Magdy Starkuli doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Starkulom |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Starkulom. |
Biernik (kogo?) : Starkule |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Starkule. |
Narzędnik (z kim?) : Starkulami |
Wywiad z Ewą i Magdą Starkulami był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Starkulach |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Starkulach. |
Wołacz (o!): Starkule |
Dzień dobry Ewo i Magdo Starkule! |
Zobacz podział na sylaby słowa STARKULA
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa STARKULA
Zobacz synonimy słowa STARKULA
Zobacz anagramy i słowa z liter - STARKULA
Wybrane słowoszariatrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
szariaty, szariatu, szariatów, szariatowi, szariatom, szariatem, szariatami, szariatach, szariacie, ,...
eOdmiany.pl ©2024