Nazwisko mężczyzny (pan) - Dzun |
---|
Mianownik (kto?) : Dzun |
To jest Jan Dzun. |
Dopełniacz (kogo?) : Dzuna |
Na spotkaniu zabrakło Jana Dzuna. |
Celownik (komu?) : Dzunowi |
Janowi Dzunowi dostarczono dwie przesyłki. |
Biernik (kogo?) : Dzuna |
Nikt tam nie widział Jana Dzuna. |
Narzędnik (z kim?) : Dzunem |
Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Dzunem. |
Miejscownik (o kim?) : Dzunie |
Nie rozmawiamy o Janie Dzunie. |
Wołacz (o!): Dzunie |
Mój drogi Janie Dzunie. |
Nazwisko kobiety (pani) - DzunNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Dzun |
Autorką artykułu jest Ewa Dzun. |
Dopełniacz (kogo?) : Dzun |
Udałem się po poradę do Ewy Dzun. |
Celownik (komu?) : Dzun |
Nie mogliśmy zaufać Ewie Dzun. |
Biernik (kogo?) : Dzun |
Wszyscy lubią Ewę Dzun. |
Narzędnik (z kim?) : Dzun |
Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Dzun. |
Miejscownik (o kim?) : Dzun |
Koleżanki plotkowały o Ewie Dzun. |
Wołacz (o!): Dzun |
Mylisz się Ewo Dzun! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - DzunRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
---|
Mianownik (kto?) : Dzunowie, depr. Dzuny |
Konkurs wygrali Ewa i Jan Dzunowie. |
Dopełniacz (kogo?) : Dzunów |
Sprawa Ewy i Jana Dzunów nie była interesująca. |
Celownik (komu?) : Dzunom |
Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Dzunom. |
Biernik (kogo?) : Dzunów |
Ewę i Jana Dzunów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
Narzędnik (z kim?) : Dzunami |
Z Ewą i Janem Dzunami mamy wspólne zdjęcia. |
Miejscownik (o kim?) : Dzunach |
Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Dzunach. |
Wołacz (o!): Dzunowie, depr. Dzuny |
Ewo i Janie Dzunowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - DzunNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
---|
Mianownik (kto?) : Dzun |
To są siostry Ewa i Magda Dzun. |
Dopełniacz (kogo?) : Dzun |
Przed domem Ewy i Magdy Dzun doszło do wypadku. |
Celownik (komu?) : Dzun |
Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Dzun. |
Biernik (kogo?) : Dzun |
Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Dzun. |
Narzędnik (z kim?) : Dzun |
Wywiad z Ewą i Magdą Dzun był bardzo zaskakujący. |
Miejscownik (o kim?) : Dzun |
Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Dzun. |
Wołacz (o!): Dzun |
Dzień dobry Ewo i Magdo Dzun! |
Zobacz podział na sylaby słowa Dzun
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa Dzun
Zobacz anagramy i słowa z liter - Dzun
Wybrane słowoasonansrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
asonansom, asonansami, asonansach, asonansu, asonansowi, asonansem, asonansie, asonansy, asonansów, asonanse, ,...
eOdmiany.pl ©2024